پدربزرگم یه کارگر ساده بود.

سکانس اول:

پدربزرگم یه کارگر ساده بود؛ با همون حقوق کارگری و قناعت و مدیریت خوب از یه اتاق کوچیک و یه زمین کوچیک شروع کرد و کم کم تونست یه خونه خیلی خوب و دو طبقه نسبتا بزرگ بسازه؛ با همون حقوق کارگری تونست سه تا دختر شوهر بده و خدا رو شکر زندگی آبرومندانه ای هم داشت و محتاج کسی نبود. 

سکانس دوم:

یادش به خیر قدیما تو ایام نوروز حتی خونه همسایه ها و فامیل درجه سه هم میرفتیم. اصلا هم کسی در این قید و بند نبود که آجیل یا میوه درجه یک یا چند مدل شیرینی باشه یا نباشه. مهمونی های فامیلی زیاد میرفتیم؛ سفره های شام و ناهار معمولا شامل یه مدل برنج بود و یه مدل خورشت همراه با سالاد و سبزی خوردن. جهیزیه های دخترها خیلی ساده بود و فقط شامل لوازم ضروری زندگی. زوج های جوون زندگی شون رو توی یه اتاق از خونه پدری شروع میکردن و با یه جشن ساده بدون تالار و هزینه های آنچنانی. و چقدر هم عروسی هاشون خوش میگذشت. 

سکانس تلخ و غم انگیز: 

یه کارگر ساده با این فرض که همیشه کار داشته باشه،  حتی اگه چندین سال هیچی نخوره و نپوشه و زیر آسمون بخوابه، باز هم نمیتونه با حقوق چند سالش حتی یه آپارتمان کوچیک بخره چه برسه یه خونه خوب دو طبقه. 

اما امثال همون کارگر ساده تو ایام عید حتما باید تو خونه شون آجیل و میوه درجه یک و چند مدل شیرینی باشه و اگه مهمونی گرفتن، سر سفره شون چند مدل غذا؛ وگرنه یا توی چشم و هم چشمی کم میارن و یا مردم براشون حرف در میارن.

جهیزیه های دخترها حتما باید بهترین و به روز ترین لوازم ضروری و تزئینی و لوکس بازار باشه و مراسم عروسی در بهترین تالارها و همراه با ارکستر و فیلمبرداری و بهترین پذیرایی و شام. و شروع زندگی در خانه های مستقل و نوساز. و هدف هم یا فرار از حرف مردم و یا در آوردن چشم مردم!!! 

سکانس فاجعه: 

دختران و پسران دم بخت بالای سی سال بسیار زیاد شده اند. ازدواج سفید به شدت در حال افزایش است. کیف قاپی، سرقت، مواد فروشی و خلاف هم به شدت زیاد شده. 

به نظر شما مقصر کیست؟؟؟ حکومت، مردم و یا هر دو؟؟؟

پینوشت:

خداوند، سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمیدهد، مگر آنکه خودشان بخواهند.