مجلس عزاداری امام حسین بود.
با روزها دوندگی و پرداخت ده ها میلیون پیش پرداخت
بهترین و معروف ترین مداح را آورده بودند؛
از تمام امکانات ضروری و غیر ضروری، بهترین و گران قیمت ترینش را فراهم کرده بودند؛
مجلس شروع شد.
این که چقدر از محتوای سخنرانی ها و مداحی ها
واقعی و به دور از جعل و انحراف و بدعت بود.
خدا میداند.
شام را که توزیع کردند
روی زمین و کنار دیوار ها پر شد از دانه های برنج و ظروف غذای نیمه پر؛
غذاهایی که غیر قابل استفاده بود و باید به دور انداخته میشد!
و بیرون از مجلس، کنار کوچه و خیابان و درون جوی های آب.
پر بود از ظروف یک بار مصرف خالی و نیمه خالی.
و از مردمی که برای خودنمایی یا غیبت کردن و ایراد گرفتن از دیگران یا. آمده بودند،
دیگر چیزی نمیگویم.
حسین جان.
ما را ببخش که هدف تو از قیام و ایثار، امر به معروف بود و نهی از منکر؛
و عزاداری ما برای تو گاهی همراه میشود با انواع منکر.
ما را ببخش که گاهی به بیراهه» رفتیم.
درباره این سایت